Onze 50plus-film in februari: het licht doofde en we gingen er eens goed voor zitten. Een kostuumdrama en een geromantiseerd verhaal, dachten we. Queen Anne ontpopte zich echter niet op koninklijke wijze. Ze bleek een verdrietige, eenzame vrouw, belaagd door  twee vrouwelijke rivalen, die er alles voor over hadden om elkaar van de troon te stoten als haar meest geliefde vertrouweling. Seks, gekonkel, grof taalgebruik, regeringsbesluiten over oorlogvoering uit de losse pols en volkomen onverantwoord genomen, spoelden over ons heen.

Na het einde kwam iedereen verbouwereerd naar buiten. De gezichten spraken boekdelen.  Ik stelde me voor hoe de heren die ons filmprogramma samenstellen hadden geredeneerd: Laten we ons publiek eens iets bijzonders tonen. Nou, dat is gelukt. We werden een bizarre wereld in getrokken. Het was een zootje achter de schermen, ook toen al. Het was een les: we moeten kritisch de besluiten die de politiek neemt, bekijken en proberen de gronden waarop ze zijn genomen te achterhalen. Landelijk en lokaal.

We kregen eigenlijk een interessante maar vermoeiende opdracht: niet achteroverleunen, alert blijven. Verkiezingsprogramma’s volgen. Hoe gaat dat er eigenlijk aan toe in Den Haag en in onze eigen stad? Dat wordt  een gedoe om bij de les te blijven.

Gelukkig mogen we af en toe ook ter ontspanning naar de 50plus-bioscoop. En daar bleek bij de volgende film ‘Woman at war’ dat je zelfs in je eentje de boel altijd nog kan saboteren. Blijf alert!